ANNE'me

Annemmm,
bugün sensizliğin tam 41.günü...
sensiz gecen 41 gün hayatımın en anlamsız zamanıydı...
evimizde koca bir boşluk,eksiklik,soğukluk var...
Kim gelirse gelsin o boşluk hiç gecmiyor anne
herkez teselli etmeye calısıyor ama içimdeki yangını kimse söndüremiyor...
her sabah seni özleyerek uyanıyor ve her gece senin yokluğunla ağlıyorum...
Hani işten geldiğim zamanlar evimizin kapısında kokardı ya yemeklerin,
eve geldiğim zamanlar kapıda hep gözlerim doluyor.
Keşke diyorum içeri girsem annem bana en cok sevdiğim patetesli yemeğinden yapmıs olsa...
Cok zor anne sensizlik cok zor sana sarılıp seni öpememek cok zor..
Senin kokun olmadan yaşamak cok zor...
Kim sorarsa sorsun hep iyiyim diyorum anne...
oysa sen gittiğinden beri boynum bükük,içimdeki acıyla çırpınıyorum...
en zoruda güçlü durmakmış anne...
güçlü durmak zorunda kalmak...
Balkon sezonunu bugün açtım
Senle karsılıklı oturup dertleşirdik ya senin elinde bir çay hem yudumlar hem beni dinlerdin...
bak beni yine dinliyorsun anne,ama bu sefer ben seni duyamıyorum...
sen yanımda gözyaşlarımı siliyorsun ben yine sensizliğe ağlıyorum...
Artık beni senin gibi kimse dinlemeyecek annem, kimse öğütler vermeyecek bana...
Daha dün Duyguyla kına gecemizde annesiz ne yapacağız diye konustuk..
Ben sen olmadan nasıl evlenecegim anne...
Hep aklımda ve kalbimdesin...
Hep senin yokluğunla nasıl başa cıkacagım diye düşünüorum...
Allah yardım ediyor ya ona şükrediyorum ...
Sen hep iyi ol istiyorum,
bide arasıra rüyama gelmeni diliyorum...
Rahat uyu MELEK ANNEM...