İstanbul...
Yine sıcacıksın...
Ama bugün her zamankinden daha güzel gözüktün gözüme
Bir nebze eskiyi hatırlattın bana ..
Bazen bir kokudan,bir sözden, bir hareketten hatırlar ya insan...
Ben her Eylül ayında hissediyorum bu geçmiş zamanı...
Özlemiyorum desem inanırmısınız gerçekten?
Evet özlüyorum,
Annemin pazardan geliş hallerini,
Babamın cebinden cıkarıp bize verdiği çikolataları,
Ne ilginçtir ki abimi hatırlamıyorum.
Bi tüple yakmıştı beni o var aklımda :)
4 tekerlikli bisikletimi,
Evimizin içinde annemin bize kurduğu salıncağı,
Ayten annemi...
Sonrasında Umut'umu özlüyorum...
O cocukluk hallerimizi
Ama Umut'u hiç unutmuyorum...
Aşkım canım sevgilim...
O kadar güzel bakan bir cocuk daha olamazdı eminim...
O yaşta sahiplenmeyi öğrenmiş,elimden sımsıkı tuttu ve beni sevdi...
Ayrılıklarımızı hatırlıyorum...
Ben hayatımda o kadar içten ağladığımı hatırlamıyorum.
En güzeli de barışma anları,
Hani sımsıkı sarılıyrsun ya, boynunda umut kokusu mis gibi...
Titreyen ellerimi hatırlıyorum,kesilen bacaklarımı...
Camda,balkonda gece yarılarına kadar gecmesi için beklediğim zamanlarımı...
Hiç cıkarmadığı o beyaz şapkasını...
Umut;
çocukluk aşkım.hayallerimin prensi,aşkım,dünyam,hayatımın anlamı,kahramanım,sevgilim ...
Hepp aklımdasın içimde canımda...
Hep seni düşünyorum şükrederek,
Su gibi aziz olasın her daim, Ekmek gibi mübarek.